Να σου πω!

Να σου πω εγώ για τον έρωτα.
Να κοιμάσαι στο πλάι μου και εγώ να γράφω. Να απαρνιέμαι την αγκαλιά σου για να γεμίσω άλλη μία γραμμή,άλλη μία παράγραφο,άλλη μία σελίδα για 'σενα.
Να μιλάς και εγώ να παρατηρώ το στόμα σου. Τους μορφασμούς σου. Τη λάμψη των ματιών σου.
Να περπατάς και να χαζεύω το κορμί σου.
Να κρυφοκοιτάζω από την πόρτα του μπάνιου που δεν κλείνει καλά όταν κάνεις ντουζ.
Να τρέχω να σε προϋπαντήσω όταν ακούω τα κλειδιά σου στην πόρτα.
Να βολεύομαι άβολα στην αγκαλιά σου και να κρύβω το πρόσωπο μου στο κοίλωμα του λαιμού σου.
Έτσι, γιατί διώχνεις μακρυά τα τέρατα που με κυνηγούν από μικρή.
Έτσι, γιατί θέλω να πνίγομαι με το άρωμα σου και τα πνευμόνια μου να γεμίζουν Εσύ.
Να σου πω...
Γιατί θες να σου πω απόψε;
Να σου πω γιατί γράφω;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση μωρό μου.
Γράφω...
Για να μην τρελαθώ.
Για να μπορώ να κοιμάμαι τις νύχτες.
Για να μπορώ να αναπνέω χωρίς να πνίγομαι.
Για να μπορώ να κοιτάζω τον ήλιο κατάματα και να μην πονούν τα μάτια μου.
Γράφω...
Γράφω γιατί με σπρώχνει μια εσωτερική μανία να γράψω. Μια θύελλα που διαλύει τα πάντα μέσα μου και με πονάει. Με πονάει και εδώ
και εδώ
και εκεί
ναι,και εκεί.
Παντού.
Έχω κενά να κλείσω, απώλειες να ξεχάσω.
Βιάζομαι.
Γράφω πολύ για να μπορώ να σ'αγαπάω όπως σου πρέπει.
Γιατί αλλιώς...
Αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ. Έχω ένα όνειρο να κυνηγήσω και μια γυναίκα να ερωτευτώ. Δεν προλαβαίνω μα πρέπει να γράψω. Αλλιώς, δεν ξέρω πως θα σ'αγαπώ αύριο. Δεν ξέρω πως θα σε κοιτάω στα μάτια.
Εσένα, τη μάνα μου, τους φίλους μου, εμένα..εσένα.
Με παρασέρνει το γράψιμο στο ρυθμό του και πάλι. Ξέρω ότι είσαι δίπλα μου και θέλω να σε αγγίξω. Να απλώσω για λίγο τα χέρια μου πάνω σου σε ένα χάδι. Δεν μπορώ.
Δεν μπορώ να σταματήσω να γράφω.
Θέλω να καπνίσω..πρέπει να στρίψω ένα τσιγάρο. Αυτό θα μπορέσω να το κάνω. Μα αν πάω να σε αγγίξω τα χέρια μου θα κολλήσουν πάλι στο πληκτρολόγιο, στην πένα, στο μολύβι, στο στυλό.
Γιατί εσύ μονάχα, σταματάς το γράψιμο.
Να σου πω, αυτό είναι έρωτας. Να με παρακινείς να γράψω και να μην μ'αφήνεις να χαθώ σε αυτό.
Αυτό είναι ο έρωτας. Το τσιγάρο που θα καπνίσω τώρα ενώ γράφω για σενα. Αυτό είναι ο έρωτας. Ο ένας, ο μοναδικός, ο τεράστιος έρωτας.
Να σου πω...
Τι θες να σου πω?
Να σου πω για όταν ήμουν παιδί και δεν ήσουν εδώ; Δεν γίνεται. Θα τρομάξεις. Ήμουν πολύ χαρούμενο παιδί. Φοβητσιάρικο αλλά χαρούμενο. Δεν θα με αναγνώριζες σε εκείνο το παιδί. Αλήθεια σου λέω, να μ ακους.
Να σου πω...
Τι θες να σου πω?
Να σου πω για τον πατέρα μου; Δεν γίνεται. Θα τρομάξεις αν με δεις λυπημένη. Θα τρομάξεις αν με πάρουν τα δάκρυα στο δικό τους κόσμο. Δεν μπορώ να σου πω για εκείνον. Έφυγε και δεν μπορείς να τον αναγνωρίσεις πουθενά. Δεν ξέρω αν μπορείς να τον δεις σε εμένα ή στα αδέρφια μου, δεν ξέρω που μπορείς να τον δεις. Δεν γίνεται.
Να σου πω...
Τι θες να σου πω?
Τι μπορώ να σου πω;
Μπορώ να σου πω για τον έρωτα... Για το πως χάνομαι στα μάτια σου και το πόσο ευτυχισμένη με κάνουν να νιώθω. Το πόσο χαρούμενος ηχεί στα αυτιά μου ο ήχος της φωνής σου.
Και μπορώ να σου πω γιατί γράφω.
Ξέρω, αυτά στα έχω πει ήδη. Τα έχεις ακούσει. Κι όμως, από όσα έχεις ακούσει είναι τα δύο πράγματα που καταλαβαίνεις λιγότερα.
Αυτό είναι έρωτας.
Να ξες και να μην με ξες. Ταυτόχρονα.
Να σου πω...
Σ'αγαπάω.

Στη Ζ.
...............πάντα!