Ο χειρότερος μήνας με διαφορά, είναι αυτός ο γλυκόπικρος Σεπτέμβρης που διανύουμε.
Νιώθω ότι πρέπει κάτι να κάνω με τη ζωή μου, ότι πρέπει να μπω σε πρόγραμμα, ότι πρέπει να αρχίσω πάλι να γράφω ακόμα κι αν δεν έχω τίποτα να πω, ότι πρέπει να αλλάξω τη ντουλάπα μου, να αλλάξω ίσως θέση στα έπιπλα, να κάνω πρόγραμμα για τις ταινίες που θέλω να δω στο σινεμά, γιατί δεν μου φτάνουν και τα λεφτά να τις δω όλες, ας μην είμαι παράλογη!
Σεπτέμβρης. Μια λέξη, που ισοδυναμεί με ότι πιθανότατα ο καθένας μας μισεί. Σχολείο, πανεπιστήμιο, δουλειά. Βρίσκεσαι ξαφνικά, από τις παραλίες, τους καφέδες, τα σορτσάκια και τις εκδρομές, πίσω στις υποχρεώσεις, στις βροχές, στην αρχή του φθινοπώρου, στα μποτάκια, τις ζακέτες, τα κασκόλ, τις αρρώστιες!
Μανίκι φιλενάδα αυτός ο μήνας. Κι όχι τίποτε άλλο, για πρώτη φορά φέτος, κατάλαβα γιατί όλοι γουστάρουνε τόσο πολύ τον Αύγουστο!
Μα, όσο και να μην σου αρέσει ότι φέρνει τούτος ο μήνας, κάτι καλό θα φέρνει και για 'σένα όπως φέρνει και για 'μένα!
Έχει γενέθλια η κολλητή σου! Και η μαμά σου! Και έχεις επέτειο! Και σαν σήμερα, ήρθε ο γάτος σου, μια σπιθαμή ζωάκι σπίτι!
Κι αν το δεις, ακόμη πιο μακροχρόνια, σε λιγάκι έχουμε Χριστούγεννα!
Yeahh!
Δεν σε έπεισα;
Εντάξει, δεκτό!.... Μάλλον!
Θα ήθελα να είμαι εξωτερικό για να έχω να περιμένω για το Halloween αλλά είμαι εδώ.
Και το μόνο που αναμένουμε εδώ, είναι οι εκλογές! Πάλι.
ΠΑΛΙ!
Υπομονή! Αρχίζουν και όλες οι ωραίες σειρές του χειμώνα, θα έχουμε μια διασκεδαστική απασχόληση για όταν μας καθηλώσουν τα κρύα στο σπίτι! Και είναι και εκείνο το βιβλίο, που περιμένω πόσο καιρό να εκδοθεί και εκείνη η τελευταία ταινία μιας τριλογίας που μας έρχεται!
Δεν μπορεί να βλέπεις μόνο αρνητικά τον Σεπτέμβρη όταν έχεις τόσα πολλά να περιμένεις μέσα και έπειτα, από αυτόν!
Ναι, καταλαβαίνω.
Υποχρεώσεις.
Σε κανέναν δεν αρέσουν, μέσα κι εγώ! Αλλά... και τι στο καλό ζωή θα ήτανε αυτή αν είχαμε μόνιμο καλοκαίρι; Μόνιμες διακοπές;
Για πόσο θα εκτιμούσες, όσο εκτιμάς, τις θάλασσες των νησιών και της Χαλκιδικής αν μπορούσες να πηγαίνεις 12 μήνες τον χρόνο;
Και πόσο όμορφο θα σου φαινότανε το κρεβάτι σου, αν ποτέ δεν το χρειαζόσουν για να σε ξεκουράσει;
Και πόσο σημαντικός θα ήταν ο άνθρωπος σου αν δεν είχες έγνοιες και γκρίνιες να μοιραστείς μαζί του ανάμεσα στα καλά;
Για πόσο θα άντεχες να μην χρειάζεται να παλέψεις για τίποτε, αν υποθετικά, πέρα από αιώνιες λιακάδες είχαμε ας πούμε, και τεράστια προσωπικά αποθέματα χρημάτων;
Στο υπογράφω, τώρα και για κάθε Σεπτέμβρη, για κάθε χειμώνα που σου τι δίνει, οι λιακάδες και τα λεφτά, κάποια πράγματα δεν τα αγοράζουνε.
Τη βόλτα στην Αριστοτέλους με τις κίτρινες λάμπες και τα πεσμένα φύλλα, με εσένα στο πλευρό μου για ζεστασιά, τίποτα δεν την αγοράζει, τίποτα δεν την αποκαθιστά.
Για αυτό και μόνο, λέω με όλη μου τη ψυχή,
Καλώς μας ήρθες Σεπτέμβρη!
Και άφοβα σας εύχομαι, καλό χειμώνα να έχουμε.
Αιωνίως ερωτευμένη με όλες τις εποχές αφού στη κάθε μια, έχω και αναμνήσεις να θυμάμαι.
Αιωνίως ερωτευμένη μαζί σου.
