XO XO XO

Είναι Χριστούγεννα.
Έλεγα να γράψω κάτι αλλά τι είμαι; Η Μενεγάκη να κάνω Christmas edition εκπομπή; Ε,δεν λέει.
Να όμως που οι γιορτές με αναγκάζουν να γράψω για αυτές θέλω δεν θέλω.
Μια φίλη μου έχει πει, πως ο κόσμος που είναι καλός τις γιορτές την εκνευρίζει γιατί το θυμάται μόνο τότε.Εν μέρη,έχει δίκιο αλλά βασικά έχει άδικο.
Είναι ωραία η ανθρωπότητα τα Χριστούγεννα! Κι ας καίγονται πλοία,κι ας έρχονται εκλογές,κι ας φτωχαίνουν οι άνθρωποι.
Εγώ τυχαίνει να βλέπω και μερικούς που ''πλουτίζουν''.

Χριστούγεννα...εντάξει δεν χιονίζει.Και φυσάει άντε να μην πω σαν τι,τώρα!
Αλλά...να γυρνάς σπίτι και να είσαι δίπλα στο δέντρο σου με τις γάτες σου.
Ή να σου κάνουν δώρα εκείνοι που δεν περίμενες πως θα σου κάνουν δώρα.Όχι επειδή δεν περίμενες να σε σκεφτούν αλλά γιατί δεν περίμενες να δώσουν λεφτά που δεν έχουν για να σε δουν να χαμογελάς.
Χριστούγεννα είναι...να τρως με τους δικούς σου και να καλείς όσους έμειναν μόνοι τέτοιες μέρες κι ας μην έχεις μωρέ φαγητό για το βράδυ!
Χριστούγεννα είναι...η κολλητή σου που δουλεύει και πας εκεί να της κάνεις παρέα και που σου στέλνει φωτογραφίες και βίντεο από εκεί που πήγε μερικές μέρες,για να ξέρεις πως σε σκέφτεται.
Και είναι και τα γλυκά που φτιάχνετε όλοι μαζί. Και που οκ,μπορεί να μην βγήκανε άψογα αλλά είναι πιο νόστιμα από τα έτοιμα του super market και του ζαχαροπλαστείου γιατί πέρασες τέλεια καθώς τα έφτιαχνες.
Χριστούγεννα είναι...να στολίζεις δέντρο με εκείνους που αγαπάς αλλά πρώτα,να στολίζετε ο ένας τον άλλον. Ή,να στολίζεις μόνος σου για να το χαρούν οι άλλοι όταν γυρίσουν σπίτι.

Είναι πολλά πράγματα οι γιορτές.Τα Χριστούγεννα,η Πρωτοχρονιά. Δεν έχει να κάνει με κανέναν Θεό και καμιά θρησκεία. Ούτε με το 4 που θα γίνει 5 στο τέλος ενός τετραψήφιου αριθμού.
Για'μένα γιορτές είναι...εσύ και εγώ.Και ότι αγαπήσαμε ή θα αγαπήσουμε ποτέ.

Μου είπες...φέτος θα βάλεις έναν στόχο. Μ'αρεσε ο στόχος σου.Δεν έδωσα ποτέ μια υπόσχεση στον εαυτό μου καθώς άλλαζε η χρονιά.
Ίσως ξεκινήσω φέτος...
Ίσως ο στόχος μου θα είναι,να μην χρειάζομαι το blog αλλά να βρω το θάρρος να σου δείχνω τι γράφω καταπρόσωπο.
Ίσως να είναι να χαμογελάω πιο πολύ ή να δίνω παραπάνω ευκαιρίες στους ανθρώπους ή να λέω και μερικά όχι. 
Ίσως απλά,ο στόχος μου να είναι να δω μέχρι που μπορώ να σ'αγαπήσω.Κι αν τελικά αυτοί οι πλανήτες μέσα μας,είναι αληθινοί.

Να εδώ το πήγαινα...που αλλού;

 Νιώθω πως δεν έχω τίποτα να σου πω απόψε.

 Μη,μη με ρωτάς γιατί γράφω αν δεν έχω τίποτα να πω.

 Γαμώτο μου...την σιχαίνομαι αυτήν την ερώτηση και θα'πρεπε να το ξέρεις.

 Τι και αν δεν έχω τίποτα να πω; Έχω πολλά να γράψω,η γνώριμη αίσθηση με πνίγει σήμερα. Πια γνώριμη αίσθηση; Εκείνο το μούδιασμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού,τα δάχτυλα μου που ξαφνικά,βλέπω να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις.

 Το να γράφω -το μακρύ και το κοντό μου δεν είπα ποτέ ότι γράφω και τίποτα σοβαρό- είναι η δική μου ντόπα. Το δικό μου ναρκωτικό που με κάνει να βλέπω δράκους στην κουζίνα.

 Βλέπεις,το δικό μου ναρκωτικό είναι φθηνό και πανάκριβο ταυτόχρονα. Δεν μου κοστίζει λεφτά και ο χρόνος που μου κοστίζει είναι λίγος στην πραγματικότητα.

 Να,και τώρα γράφω χωρίς να σκέφτομαι τι στο διάολο λέω. 

 Αλλά κοστίζει.Η φαντασία μου με τρελαίνει. Με αρρωσταίνει,με κρατά ξύπνια από παιδί όταν προσπαθώ να κοιμηθώ,να ξεχάσω.

Σκατά.

 Πράγματι δεν έχω ιδέα τι λέω.

 Θέλω να γυρίσω αυτό το παραλήρημα σε γράμμα. Ένα γράμμα σε έναν δικό μου άνθρωπο. 

 Αλλά πριν λίγο νομίζω ήτανε που έλεγα, πως πρέπει να μεγαλώσω. Να σταματήσω να κάνω σαν παιδί με όλα μου τα προβλήματα.

 Τι κερδίζω με το να σου κρατάω μούτρα και να θυμώνω; Τι κερδίζω όταν θέλω να ουρλιάξω και ούτε αυτό δεν κάνω; 

 Καλύτερα να σε βγάλω για έναν καφέ και να στα πω έτσι ωμά.Μπροστά σου.

 Να σου πω ότι νιώθω την απογοήτευση σε έναν τεράστιο βαθμό πλέον εξαιτίας σου.

 Άραξε. Δεν με απογοήτευσες και τόσο πολύ με τις πράξεις σου. Οι σιωπές σου με απογοητεύουν. Η αδυναμία σου να κάνεις αυτά που τόσα χρόνια μου λες να κάνω και να την δω αλλιώς.

 Εγώ να την δω αλλιώς ρε; Εσύ; Εσύ μόνο θα με δείχνεις με το δάχτυλο,θα μου πετάς ψέματα στο πιάτο πιστεύοντας πως θα τα καταπιώ έτσι απλά; Πως δεν θα δω τι μου σερβίρεις;

 Δεν με νοιάζει αν λες ψέματα στον εαυτό σου για τα ίδια πράγματα.

 Γαμώτο! Σβήσ'το το από πάνω. Τώρα σου λέω εγώ ψέματα. Ψέματα πως νοιάζομαι περισσότερο για'μένα παρά για'σένα. 

 Αμ,δεν! ΔΕΝ! ΔΕΝ! ΔΕΝ!

 Πάντα νοιάζομαι για'σένα πιο πολύ. Και το ήξερες και δες που φτάσαμε.

 Να κάνεις εσύ τα ίδια λάθη με εμένα. 

 Δεν με πειράζει που δεν είσαι όσο δυνατή ήθελες να δείχνεις τόσα χρόνια. Τον μπελά μου! ΉΞΕΡΑ πως δεν είσαι όσο δυνατή ήθελες να δείχνεις και να είσαι. Το ήξερα. Και κάνεις σπασμωδικές κινήσεις,πνίγεσαι στα σκατά και δεν μ'αφήνεις να σε φτάσω.

 Θα σε έστελνα στο διάολο αλλά με πρόλαβες.

Πήγες μόνη σου εκεί και να σου πω και κάτι;

 Αφού δεν με πήρες μαζί,τουλάχιστον να θυμηθείς να του δώσεις τα χαιρετίσματα μου.

 Ή μήπως δεν θυμάσαι πόσες και πόσες φορές με έστειλες εκεί; 

Να,ορίστε που φτάσαμε. Να γράφω και να νιώθω ακόμη τη στέρηση.

''Χθες άκουσα ένα τραγούδι που μου θύμισε εσένα.
Σκέφτηκα να σου το στείλω αλλά τελικά το μετάνιωσα.
Όχι για να μην ρίξω τα μούτρα μου...μα για να μην ρίξω το τραγούδι.''