Γατό-μάνα!!!!

 Ξυπνάω. Κάνω καφέ (λίτρο και βάλε! μα τι κούπες έχω πια;) ανοίγω λάπτοπ, ανάβω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και η ώρα περνάει. 2 ώρες μετά το εύκολο όλος παραδόξως ξύπνημα μου, χτυπάει το τηλέφωνο. Θρονιάζομαι στην καρέκλα δίπλα στο σταθερό και το σηκώνω.
 ''Έλαααα παιδί μου. Καλημέρα.''
 ''Καλημέρα μαμά μου.''
 ''Τι κάνεις;''
 ''Καλά είμαι, πίνω καφέ, πριν λίγο ξύπνησα.'' ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΜΟΥ.
 ''Καλά, μέχρι τις 11 κοιμάσαι; Δουλειές δεν έχεις; Σχολή; Μαγείρεμα;''
 Πάω να μιλήσω αλλά η σταυροφορία της μάνας έχει ξεκινήσει. '' Έτσι σε έμαθα βρε εγώ; Να είσαι τεμπέλα; Να μην μαγειρεύεις; Να είσαι όλη μέρα πάνω από τον υπολογιστή; Τι θα γίνει με'σενα; Ανάθεμα την ώρα και τι στιγμή που σε άφησα να μετακομίσεις.''
 ΛΕΣ ΚΑΙ ΡΩΤΗΣΑ! σκέφτομαι αλλά προφανώς και δεν το λέω. Περιμένω ''υπομονετικά'' να κάνει έστω και μία παύση για πάρει ανάσα και να χωθώ και εγώ στα παραλήρημα. Βρίσκω την ευκαιρία μου και την αρπάζω.
 ''Χριστιανή μου (έτσι ξεκινάω κάθε ''καυγά'' με τη μάνα μου τώρα που το σκέφτομαι) τι θες από τη ζωή μου; Είμαι ξύπνια από τις 9 σχεδόν το πρωί το σπίτι είναι καθαρό και θα μαγειρέψω το μεσημέρι. Και να σου πω και κάτι; (εδώ ξεκινάει ο δικός μου παραλογισμός) Εσύ στο σπίτι είσαι ένα παιδί μείον (εμένα εννοώ). Εγώ εδώ έχω δύο.''
 ''Τι δύο;''
 ''ΓΑΤΙΑ. Γατιά/ παιδιά που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ ήρεμα το βράδυ γιατί με αγαπούν και πρέπει απαραίτητα να κοιμούνται επάνω μου χωρίς να τα νοιάζει αν έχω πιαστεί, αν δεν μπορώ να σκεπαστώ ή να αλλάξω πλευρό. Γατιά/ παιδιά που περιμένουν από μένα να τα φροντίσω. Να ξυπνήσω το πρωί νωρίς για να φάνε, αλλιώς θα διαλύσουν όλο το σπίτι, να τους βάλω φρέσκο νερό, να ανοίξω τη μπαλκονόπορτα για να βγούνε βόλτα στο μπαλκόνι, να περιμένω να βαρεθούνε και να μπουν μέσα όσο τουρτουρίζω από το κρύο, να περιμένουν μετά να ανάψω τη σόμπα υγραερίου για να αράξουν μπροστά, να απαιτούν από μένα να τους έχω ταυτόχρονα στην αγκαλιά μου ενώ προσπαθώ να κάνω δουλειά στον υπολογιστή. Γατιά/ παιδιά που τη παρούσα στιγμή τρίβονται στα πόδια μου και τώρα παίζουν με τον αναπτήρα μου που θα ψάχνω όλη μέρα απελπισμένα και δεν θα βρίσκω μέχρι να μου κάνουν τη χάρη να τον βγάλουν από όποια σκοτεινή γωνία έτυχε να τον πετάξουν αυτή τη φορά. Γατιά /παιδιά που αρρωσταίνουν και φτερνίζονται όλη μέρα, και ο μεγάλος έχει και ουρολοίμωξη και τον κυνηγάω να του δώσω αντιβίωση με τη σύριγγα και φοβάμαι πως θα με μισήσει από στιγμή σε στιγμή. Γατιά/ παιδιά, που πρέπει να μαλώνω όλη την ώρα να μην πειράζουν τα σκουπίδια, να μην ανεβαίνουν στο τραπέζι, να μην παίζουν με τα σκουλαρίκια/παπούτσια/τσιγάρα/φιλτράκια/αναπτήρες/παντόφλες και ότι άλλο χρήσιμο.''
 Κάπου εκεί, βρίσκει εκείνη την ευκαιρία να μιλήσει και λέει...'' Αχ ρε παιδί μου, και στο είπα ότι το δεύτερο γατί θα ήταν κόπος.''
 ''Και τι να έκανα βρε μαμά; Να το άφηνα να πεθάνει; ''
 ''Όχι, όχι δεν είπα αυτό. Τέλος πάντων πάρε με το απόγευμα, σε αφήνω να πιεις το καφεδάκι σου.''
 Και το κλείνει. Εκείνη από τα 21 μπορεί να έχει παιδιά αλλά και εγώ από τα 17, είμαι γάτο-μάνα. Και με κουράζουν πιο πολύ από το αναμενόμενο. Και τους λατρεύω πιο πολύ από το αναμενόμενο. Και κάθονται και πάλι πάνω μου όσο προσπαθώ να γράψω. Και χαμογελάω που τα γράφω αυτά και ας τους κυνηγάω όλη μέρα μετά.  Μεγάλωσα με αδέρφια και κατοικίδια. Μεγάλωσα με δύο γονείς και τους γονείς της μητέρας μου κοντά μου. Τώρα πλέον, είμαστε μείον 2. Και μου λείπει και η μάνα μου, μου λείπουν και τα αδέρφια μου... Είμαστε στην ίδια πόλη και μου λείπουν. Τουλάχιστον τα κατοικίδια τα παίρνεις μαζί σου όπου πας. Και σε χρειάζονται. Δεν μπορούν χωρίς εσένα.

Όχι σαν τους ανθρώπους. Που ακόμη κι αν σε χρειάζονται, βρίσκουν τρόπο να φύγουν μόνοι τους. Καλύτερα γάτο-μάνα. Καλύτερα να έχω δύο ''γιους'' να με κοιτάζουν όπως κάνουν τώρα παρά ανθρώπους που δεν εκτιμούν, ζητούν ανταλλάγματα για το κάθε τι, έχουν απαιτήσεις δίχως όρια και λογική, κοιτούν πως θα φάνε και θα πιουν μαζί σου αλλά μετά εσύ μόνος,πρέπει να πληρώσεις το λογαριασμό.
Καλύτερα γάτο-μάνα!