Δρόμοι.
Δρόμοι χωμάτινοι, ασφαλτοστρωμένοι, πέτρινοι, ανηφόρες και κατηφόρες, δρόμοι ζωής. Πάντοτε με μπέρδευαν. Όλες αυτές οι εκφράσεις ...
'' Πήρε τον κακό τον δρόμο'' Ποιος είναι δηλαδή αυτός; Ποιος κρίνει και ποιος βάζει τις ταμπέλες;
''Ο έρωτας της ζωής σου, η ευτυχία, η επιτυχία, σε περιμένουν στην επόμενη στροφή'' Κι αν εγώ δεν βλέπω στροφή; Αν ο δρόμος μου πηγαίνει μονάχα ευθεία ή σε ζιγκ-ζαγκ; Δεν θα βρω ποτέ τίποτε από όλα αυτά;
''Παραστράτησε'' Γιατί; Ποια είναι η σωστή στράτα;
''Πηγαίνει μόνος'' Και με ποιον να πηγαίνει; Έφτασα μόλις 18 χρονών και ξέρω, πως μόνοι μας πάμε. Οι σύντροφοι απλά είναι εκείνοι που ο δικός του, μοναδικός δρόμος (άντε πάλι αυτός ο δρόμος) τους οδηγεί στο ίδιο σημείο!
''Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα'' Αριστερά και δεξιά; Πότε κανενός το μονοπάτι
δεν ήταν έτσι; Και...τώρα που το καλοσκέφτομαι... Για να βρεθείς ανάμεσα σε έναν γκρεμό και ένα ρέμα ή απο τα πλάγια ήρθες ή κατάφερες να περάσεις ένα από αυτά! ΚΆΝΤΟ ΠΑΛΙ.
''Η ζωή τον οδήγησε σε άσχημα μονοπάτια'' Η ζωή, δεν οδηγεί πουθενά. Εσύ οδηγείς τον εαυτό σου. Μπορεί να μην ρίχνεις πάντοτε τα ζάρια μα υπάρχουν συνήθως δύο και πάνω κινήσεις για κάθε ζαριά. Υπάρχουν, επιλογές.
Δεν με κουράζουν οι δρόμοι. Έχω ήδη περπατήσει μερικούς από αυτούς και θα περπατήσω κι άλλους. Μόνο που,να...με κουράζουν καμιά φορά αυτές οι φωνές που, αντί να κοιτούν γύρω το τοπίο, μιλούν για τον δρόμο. Μου λεν' το θέμα είναι να φτάσω στο τέρμα. ΟΧΙ!
Το θέμα είναι το ταξίδι. Αυτό είναι το έπαθλο. Αν φτάσεις στο τέρμα, τελείωσε,
Η ζωή και τα όνειρα θα 'χουν στερέψει και τρομαγμένος θα καταλάβεις πως δεν έμαθες τίποτα από το ταξίδι. Άδικα κούρασες το σώμα σου και βράχνιασες .
Η ψυχή σου, έκανε ελάχιστα ή και καθόλου βήματα μα εσύ, ΕΣΥ, έφτασες στο τέλος.
Τύμπανα ηχούν, κόσμος χειροκροτεί και γελάει ειρωνικά. Είναι αυτοί που, σαν και εσένα έκαναν όλο το δρόμο μάταια και τώρα γελούν με κακεντρέχεια απέναντι σου. Μα, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι...
Υπάρχουν κι αυτοί που με μάτια θλιμμένα νεύουν αντίο. Το στερνό, αντίο. Αυτοί, είναι εκείνοι που πλούτισαν την ψυχή τους. Περπάτησαν τον δρόμο, κουράστηκαν μα είδαν και έμαθαν μυστικά καλά κρυμμένα από τους πολλούς. Είναι αυτοί που ποτέ δεν πόθησαν το χρήμα και την εξουσία. Είναι εκείνοι που ''παραστράτησαν'' και κόντεψαν να πνιγούν στο ''ρέμα'' και να πέσουν απ'τον ''γκρεμό'' γιατί πεισματικά, αρνήθηκαν να σταματήσουν την προσπάθεια στην πρώτη, τη δεύτερη, την εκατοστή δυσκολία.
Ξες γιατί αυτοί στέκονται και δεν περνούν τη γραμμή του τέλους; Ξες γιατί δεν κόβουν την κορδέλα του νικητή; Τους δόθηκε, λίγος μονάχα, επιπλέον χρόνος. Να ξαποστάσουν για μια στιγμή οι σπουδαίοι περπατητές πριν το στερνό το βήμα τους. Να πουν ευχαριστώ στο δρόμο που τους έφερε, τους δίδαξε, τους παίρνει.
Και έτσι....
ταπεινοί μα πιο πλούσιοι από όλους στέκουν. Δεν ξέρουν τι τους περιμένει μετά, μα ξέρουν πως έζησαν. Μα τον Θεό, έζησαν στα αλήθεια καλά και ξαποστένουν.
Δρόμοι χωμάτινοι, ασφαλτοστρωμένοι, πέτρινοι, ανηφόρες και κατηφόρες, δρόμοι ζωής. Πάντοτε με μπέρδευαν. Όλες αυτές οι εκφράσεις ...
'' Πήρε τον κακό τον δρόμο'' Ποιος είναι δηλαδή αυτός; Ποιος κρίνει και ποιος βάζει τις ταμπέλες;
''Ο έρωτας της ζωής σου, η ευτυχία, η επιτυχία, σε περιμένουν στην επόμενη στροφή'' Κι αν εγώ δεν βλέπω στροφή; Αν ο δρόμος μου πηγαίνει μονάχα ευθεία ή σε ζιγκ-ζαγκ; Δεν θα βρω ποτέ τίποτε από όλα αυτά;
''Παραστράτησε'' Γιατί; Ποια είναι η σωστή στράτα;
''Πηγαίνει μόνος'' Και με ποιον να πηγαίνει; Έφτασα μόλις 18 χρονών και ξέρω, πως μόνοι μας πάμε. Οι σύντροφοι απλά είναι εκείνοι που ο δικός του, μοναδικός δρόμος (άντε πάλι αυτός ο δρόμος) τους οδηγεί στο ίδιο σημείο!
''Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα'' Αριστερά και δεξιά; Πότε κανενός το μονοπάτι
''Η ζωή τον οδήγησε σε άσχημα μονοπάτια'' Η ζωή, δεν οδηγεί πουθενά. Εσύ οδηγείς τον εαυτό σου. Μπορεί να μην ρίχνεις πάντοτε τα ζάρια μα υπάρχουν συνήθως δύο και πάνω κινήσεις για κάθε ζαριά. Υπάρχουν, επιλογές.
Δεν με κουράζουν οι δρόμοι. Έχω ήδη περπατήσει μερικούς από αυτούς και θα περπατήσω κι άλλους. Μόνο που,να...με κουράζουν καμιά φορά αυτές οι φωνές που, αντί να κοιτούν γύρω το τοπίο, μιλούν για τον δρόμο. Μου λεν' το θέμα είναι να φτάσω στο τέρμα. ΟΧΙ!
Το θέμα είναι το ταξίδι. Αυτό είναι το έπαθλο. Αν φτάσεις στο τέρμα, τελείωσε,
Η ζωή και τα όνειρα θα 'χουν στερέψει και τρομαγμένος θα καταλάβεις πως δεν έμαθες τίποτα από το ταξίδι. Άδικα κούρασες το σώμα σου και βράχνιασες .
Η ψυχή σου, έκανε ελάχιστα ή και καθόλου βήματα μα εσύ, ΕΣΥ, έφτασες στο τέλος.
Τύμπανα ηχούν, κόσμος χειροκροτεί και γελάει ειρωνικά. Είναι αυτοί που, σαν και εσένα έκαναν όλο το δρόμο μάταια και τώρα γελούν με κακεντρέχεια απέναντι σου. Μα, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι...
Υπάρχουν κι αυτοί που με μάτια θλιμμένα νεύουν αντίο. Το στερνό, αντίο. Αυτοί, είναι εκείνοι που πλούτισαν την ψυχή τους. Περπάτησαν τον δρόμο, κουράστηκαν μα είδαν και έμαθαν μυστικά καλά κρυμμένα από τους πολλούς. Είναι αυτοί που ποτέ δεν πόθησαν το χρήμα και την εξουσία. Είναι εκείνοι που ''παραστράτησαν'' και κόντεψαν να πνιγούν στο ''ρέμα'' και να πέσουν απ'τον ''γκρεμό'' γιατί πεισματικά, αρνήθηκαν να σταματήσουν την προσπάθεια στην πρώτη, τη δεύτερη, την εκατοστή δυσκολία.
Ξες γιατί αυτοί στέκονται και δεν περνούν τη γραμμή του τέλους; Ξες γιατί δεν κόβουν την κορδέλα του νικητή; Τους δόθηκε, λίγος μονάχα, επιπλέον χρόνος. Να ξαποστάσουν για μια στιγμή οι σπουδαίοι περπατητές πριν το στερνό το βήμα τους. Να πουν ευχαριστώ στο δρόμο που τους έφερε, τους δίδαξε, τους παίρνει.
Και έτσι....
ταπεινοί μα πιο πλούσιοι από όλους στέκουν. Δεν ξέρουν τι τους περιμένει μετά, μα ξέρουν πως έζησαν. Μα τον Θεό, έζησαν στα αλήθεια καλά και ξαποστένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου