Ξημέρωμα Σαββάτου

Εκείνο το κομμάτι των Πυξ Λαξ που λέγετε..''οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο'' το ξες; Αλλά τι λέω; Φυσικά και το ξέρεις...Ε λοιπόν οι παλιές αγάπες δεν πάνε πουθενά.Δεν υπάρχει κανένας παράδεισος για τις χαμένες αγάπες,για τις παλιές,τις μουχλιασμένες αγάπες του καθένα μας.
 Οι αγάπες μένουν μέσα μας.Αλυσίδες που μας τραβάνε προς τα πίσω.
Αλυσίδα Ν.6 Η αγάπη που μας άφησε για μια άλλη αγάπη.
Αλυσίδα Ν.13 Η αγάπη που μας είπε τα πιο σκληρά λόγια που έχουμε ακούσει ποτέ.
Αλυσίδα Ν.9 Η αγάπη που μας μείωσε και συνεχίζει να μας μειώνει παρόλο που δεν είναι παρούσα.
Αλυσίδα Ν.24 Η αγάπη που μας έταξε ουρανούς ολάκερους και κώλωσε τελικά,να φτάσει ως τα σύννεφα.
Αλυσίδα Ν.18 Η αγάπη που μας υποσχέθηκε πως θα'ναι πάντα εδώ και καταλάβαμε πως τελικά,δεν ήτανε εδώ ποτέ της.
Αλυσίδα Ν.44 Η αγάπη που ενώ μας κοιτούσε στα μάτια μας είπε τα πιο φριχτά ψέματα.
Αλυσίδα Ν.69 Η αγάπη που μας άφησε γιατί τολμήσαμε να γίνουμε λίγο πιο εγωιστές και λιγότερο θύματα.
Αλυσίδα Ν.50 Η αγάπη που μας διέγραψε με το πρώτο σφάλμα (μικρό ή μεγάλο)
Αλυσίδα Ν.87 Η αγάπη που μας άφησε γιατί έπρεπε να μας αφήσει.
Αλυσίδα Ν.92 Η αγάπη που μας άφησε γιατί έφυγε από τούτο τον κόσμο.
Αλυσίδα Ν.1.... Η αγάπη που αφήσαμε μόνοι μας.
Γαμημένοι άνθρωποι.
Μικροί.
Λίγοι.
Τιποτένιοι εγωιστές.
Δεν είμαστε τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Τις περισσότερες ώρες και στιγμές,έστω.
Γιατί σε κάτι στιγμές διαύγειας που μπορεί να κρατήσουν και δεκαετίες ολόκληρες,εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για το απόλυτο θαύμα.Μηδέν εγωισμός. Μηδέν απαιτήσεις.Μονάχα σεβασμός,λατρεία,πίστη και επιμονή.
Στα λίγα χρόνια μου γνώρισα μόνον έναν τέτοιον άνθρωπο.
Και είναι ο λόγος μου να πιστεύω στην γαμημένη αυτή,ανθρώπινη φυλή.

Για την Ε.με όση αγάπη διαθέτω αυτό το ξημέρωμα Σαββάτου.
Σ'αγαπάω ρε πούστη μου!