Με θυμάμαι παιδί να περπατάω πάνω κάτω στο χολ, λιγάκι στα χαμένα (ΝΑΙ ΑΠΌ ΤΌΤΕ ΤΑ ΕΊΧΑ ΧΑΜΈΝΑ!!!) και να λέω στη μάνα μου ''Μαμά,βαριέμαι!''.
Ρε σοβαρά!Καραμέλα το είχα.Μητέρα;Με λαμβάνεις;Ζητώ επιβεβαίωση σε όσα λέω.
Και ξέρεις κάτι;Εκείνη με έλεγε να κάνω καμιά δουλεία. Να την βοηθήσω έστω αντί να περιφέρομαι έτσι και να την τρελαίνω.
Είχε και δίκιο και άδικο.
Καλύτερα να έκανα δουλειές. Η βαρεμάρα είναι μια φάση που όλοι περνάμε και είναι ΦΡΙΧΤΉ! Και θα σου πω και το γιατί.
Γιατί η βαρεμάρα είναι σαν το pause, στα ραδιόφωνα! (Θυμάμαι τι εστί ραδιόφωνο.σοβαρά τα πράγματα σήμερα!).Η βαρεμάρα δηλαδή είναι μια κατάσταση α-ζωή! Όπου δεν υπάρχει καμία ενεργειακή λειτουργία εκ μέρους μας σωματική ή νοητική. Μόνο γκρίνια και χαμένα λεπτά.
Και φίλε μου,είναι λίγα, πολύ λίγα τούτα τα λεπτά που αντιστοιχούν στον καθένα μας και εμείς τα χαραμίζουμε με την μοναδική,γαμημένη επιπολαιότητα που διακατέχει εμάς τους ανθρώπους.
Θέλω να ουρλιάξω στο είπα αυτό; Α,ναι! Το παθαίνω συχνά αυτό. Θέλω να αρχίζω να τσιροκοπάω έτσι χωρίς λόγο και αιτία ρε'συ! Και άλλες φορές θέλω να αρχίσω να γελάω, σαν έτοιμη από καιρό για το τρελοκομείο, χωρίς σταματημό. Να σκάσω που λέμε,απ' τα γέλια!
Και γαμώ τους θανάτους θα ήτανε!
Θα ήθελα να το γράψεις και πάνω στην ταφόπλακα μου.
'' Εκοιμήθει λόγο γέλιου.''
Τα 'σπάσε;
Τα 'σπάσε !
Ρε δεν είμαι καλά.Μου φταίνε όλα και τίποτα.
Οι αμφιβολίες που με πνίγουν στα δεκαεννιά μου και το μυαλό μου που κολλάει στα μικρά μου χρόνια.
Δεν μπορώ να σου πω αν ήταν τότε καλύτερα από τώρα.Μ'αρέσει το τώρα. Φίλε,η ζωή μου πάει καλά.
Απλά να...θέλω να ουρλιάξω. Πολλά ζητάω; Αλλά τι θα πουν οι γείτονες κατάλαβες;
Γείτονες,συγγενείς,ο ...κόσμος.
Ζούμε σύμφωνα με το τι θα πουν και τι μπορεί να σχολιάσουν αυτοί! Φίλε μου...αυτοί δεν είναι εμείς.
Κάνουμε πάρτι στα σιωπηλά,σεξ στα σιωπηλά,μαλώνουμε στα σιωπηλά,αγαπιόμαστε στα σιωπηλά,χαιρόμαστε στα σιωπηλά,στεναχωρίομαστε στα σιωπηλά. Ζούμε και πεθαίνουμε στα σιωπηλά!
Δεν πρέπει να σε νοιάζουν αυτοί.Κανείς τους να μην σε νοιάζει. Άντε,σταμάτα το διάβασμα και γέλα ή φώναξε. Δεν θα σου πω εγώ τι θα κάνεις. Τραγούδα άμα θες ή και κλάψε. Ότι ταιριάζει στα γούστα σου καλύτερα.
Και να σε πούνε τρελό να μην σε νοιάξει! Τρελός είσαι. Ζωντανός.Ωραία φάση να'σαι ζωντανός.Να αναπνέεις. Ξεχνάμε να εκτιμήσουμε την αναπνοή.
Έτσι είναι.
Τα μικρά,σημαντικά πράγματα τα ξεχνάμε.Τα αφήνουμε στην απ' έξω.
Αχ...καληνύχτα μαλάκα.Η ζωή έχει πλάκα.
Το 'παν άλλοι πριν από μένα μακάρι να το πουν κι άλλοι μετά από μένα.
Γιατί...ποια είμαι εγώ;
Μια τρελή που μιλάει στο τίποτα του σκοτεινού μυαλού της.
Μ' αρέσεις ρε ζωή. Σε γουστάρω αφάνταστα. Για αυτό και σε κερνάω την τρέλα μου.Βλέπεις,δεν μου ανήκει και τίποτε άλλο....
Go on!Click on it!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου