ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
Αυτή την πόλη την μιλάς,και γεμίζει το στόμα σου.
Σήμερα βρέχει.Καθόλου περίεργο θα με πεις και συμφωνώ. Εδώ και μέρες μουλιάσαμε. Από την άλλη,εδώ έχει πάντα υγρασία οπότε είμαστε συνηθισμένοι στο μούλιασμα!
Αν δεν την έχεις επισκεφτεί δεν θα ξέρεις για τι μιλάω.Κι αν την επισκέφθηκες χωρίς να περπατήσεις τα σωστά σοκάκια,πάλι δεν ξέρεις για τι μιλάω.Αν δεν είχες όλες σου τις αισθήσεις ανοιχτές, δεν έχεις ιδέα για τι θα σου μιλήσω.
Η Θεσσαλονίκη ενώ βρέχει. Μουντίλα ανεπανάληπτη! Πανέμορφη πόλη. Το πιστεύω πως δεν της πάει η λιακάδα και τόσο πολύ. Δεν είμαστε Σαντορίνη γιαβρί μου,Σαλονίκη είμαστε, δεν φημιζόμαστε για τα ηλιοβασιλέματα μας. Άμα βρέχει,βγες να την περπατήσεις αυτήν την πόλη. Πορτοκαλιά φώτα,βαρδάρης κατά προτίμηση,κόσμος αγκαζέ, ομπρέλες άλλη φάση! Άλλη φάση γιατί και με βροχή, εδώ οι μουσικοί των δρόμων, δεν τρέχουν τρομαγμένοι στα σπίτια τους. ΌΧΙ! Παραμένουν στις θέσεις τους γιατί γνωρίζουν πως οι άνθρωποι αυτής της πόλης είναι λίγο...σαλιγκάρια.
Άμα βρέχει,θα βγουν. Και άμα βρέχει, οι άνθρωποι τούτης της πόλης είναι πολύ ευδιάθετοι. Τους βλέπω να γελάνε,να μιλάνε, να ερωτεύονται, να κάνουν παιδιά,να παντρεύονται,να γιορτάζουν.Και να βρέχει.
Εδώ,μια βροχή-κι ένας κατακλυσμός μη σε πω-δεν μπορεί να σε χαλάσει τη μέρα. Τι είμαστε; Χαμουρζτήδες; Φτου κύριε μακρυά από 'μας!!
Αυτή η πόλη...
Γεμάτη αρώματα. Ανατολίτικα.
Μουσικές.Από όλον τον κόσμο.
Φαγητά.Κυρίως ανατολίτικα.
Γλυκά.Κυρίως ανατολίτικα.
Σκύλους.Αδέσποτους με IQ μεγαλύτερο από του μέσου Έλληνα!
Γάτες.Φιλικές.Ειδικά στο Μπιτ Παζαρ,τα Λαδάδικα,τα Λουλουδάδικα,στην Άθωνος. Εκεί έχει ταβέρνες και πάντα βρίσκουν φαγάκι.
Ανθρώπους.Κάθε ράτσας.Αλλά κυρίως ανατολίτες!
Τι να κάνουμε; Εμείς δεν...φυτρώσαμε,σαν κάποιους άλλους.Εμάς μας κάνανε οι μανάδες και οι πατεράδες μας.Απλά πράγματα.
Α,βρήκα κι άλλο μεγάλο συν μας.Κανείς δεν μιλάει όπως εμείς.Δεν λέω, μ'αρέσουν τα Κερκυραϊκά,τα Κρητικά,τα Κυπριακά. Αλλά εδώ...τι κι αν σ'αγαπάμε,τι κι αν σε μισούμε, το ίδιο γλυκά σε το λέμε. Με ένα χαμόγελο αυθεντικό στα χείλη. Ναι τζιέρι μου;
Ναι!
Ένα μόνο την χαλάει αυτήν την πόλη.Ότι βρίσκεται στο χάρτη.Τέτοια πόλη,θα πρεπε να την βρίσκεις τυχαία,να την ερωτεύεσαι και να μην το κουνάς πότε από εδώ.Τώρα που είναι στο χάρτη,έχει χάσει το νόημα της.Οι θαμώνες της θέλουν να μοιάσουν στην υπόλοιπη Ελλάδα και στο εξωτερικό και στην προσπάθεια, ξεχνούν τις ρίζες τους.Την ιστορία τους.Χάνουν την ταυτότητα τους,
Πόλεις σαν την Θεσσαλονίκη,δεν θα'πρεπε να βρίσκονται στο χάρτη.Θα ήταν καλύτερα να ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού.Σαν την Ατλαντίδα του Πλάτωνα,τη Μέση Γη του Τόλκιν,τα Τάρταρα των αρχαίων μας.
Μια πόλη φανταστική.Που άμα τη μιλήσεις μια φορά καθώς την περπατάς,πάει την κουβαλάς παντοτινά μέσα σου. Άμα τη μιλήσεις σωστά.Και το σωστά, είναι μεγάλη λέξη.Σε το λέω εγώ που ακόμη το ψάχνω στα πιο αγαπημένα μου σοκάκια της.
Αυτή την πόλη την μιλάς,και γεμίζει το στόμα σου.
Σήμερα βρέχει.Καθόλου περίεργο θα με πεις και συμφωνώ. Εδώ και μέρες μουλιάσαμε. Από την άλλη,εδώ έχει πάντα υγρασία οπότε είμαστε συνηθισμένοι στο μούλιασμα!
Αν δεν την έχεις επισκεφτεί δεν θα ξέρεις για τι μιλάω.Κι αν την επισκέφθηκες χωρίς να περπατήσεις τα σωστά σοκάκια,πάλι δεν ξέρεις για τι μιλάω.Αν δεν είχες όλες σου τις αισθήσεις ανοιχτές, δεν έχεις ιδέα για τι θα σου μιλήσω.
Η Θεσσαλονίκη ενώ βρέχει. Μουντίλα ανεπανάληπτη! Πανέμορφη πόλη. Το πιστεύω πως δεν της πάει η λιακάδα και τόσο πολύ. Δεν είμαστε Σαντορίνη γιαβρί μου,Σαλονίκη είμαστε, δεν φημιζόμαστε για τα ηλιοβασιλέματα μας. Άμα βρέχει,βγες να την περπατήσεις αυτήν την πόλη. Πορτοκαλιά φώτα,βαρδάρης κατά προτίμηση,κόσμος αγκαζέ, ομπρέλες άλλη φάση! Άλλη φάση γιατί και με βροχή, εδώ οι μουσικοί των δρόμων, δεν τρέχουν τρομαγμένοι στα σπίτια τους. ΌΧΙ! Παραμένουν στις θέσεις τους γιατί γνωρίζουν πως οι άνθρωποι αυτής της πόλης είναι λίγο...σαλιγκάρια.
Άμα βρέχει,θα βγουν. Και άμα βρέχει, οι άνθρωποι τούτης της πόλης είναι πολύ ευδιάθετοι. Τους βλέπω να γελάνε,να μιλάνε, να ερωτεύονται, να κάνουν παιδιά,να παντρεύονται,να γιορτάζουν.Και να βρέχει.
Εδώ,μια βροχή-κι ένας κατακλυσμός μη σε πω-δεν μπορεί να σε χαλάσει τη μέρα. Τι είμαστε; Χαμουρζτήδες; Φτου κύριε μακρυά από 'μας!!
Αυτή η πόλη...
Γεμάτη αρώματα. Ανατολίτικα.
Μουσικές.Από όλον τον κόσμο.
Φαγητά.Κυρίως ανατολίτικα.
Γλυκά.Κυρίως ανατολίτικα.
Σκύλους.Αδέσποτους με IQ μεγαλύτερο από του μέσου Έλληνα!
Γάτες.Φιλικές.Ειδικά στο Μπιτ Παζαρ,τα Λαδάδικα,τα Λουλουδάδικα,στην Άθωνος. Εκεί έχει ταβέρνες και πάντα βρίσκουν φαγάκι.
Ανθρώπους.Κάθε ράτσας.Αλλά κυρίως ανατολίτες!
Τι να κάνουμε; Εμείς δεν...φυτρώσαμε,σαν κάποιους άλλους.Εμάς μας κάνανε οι μανάδες και οι πατεράδες μας.Απλά πράγματα.
Α,βρήκα κι άλλο μεγάλο συν μας.Κανείς δεν μιλάει όπως εμείς.Δεν λέω, μ'αρέσουν τα Κερκυραϊκά,τα Κρητικά,τα Κυπριακά. Αλλά εδώ...τι κι αν σ'αγαπάμε,τι κι αν σε μισούμε, το ίδιο γλυκά σε το λέμε. Με ένα χαμόγελο αυθεντικό στα χείλη. Ναι τζιέρι μου;
Ναι!
Ένα μόνο την χαλάει αυτήν την πόλη.Ότι βρίσκεται στο χάρτη.Τέτοια πόλη,θα πρεπε να την βρίσκεις τυχαία,να την ερωτεύεσαι και να μην το κουνάς πότε από εδώ.Τώρα που είναι στο χάρτη,έχει χάσει το νόημα της.Οι θαμώνες της θέλουν να μοιάσουν στην υπόλοιπη Ελλάδα και στο εξωτερικό και στην προσπάθεια, ξεχνούν τις ρίζες τους.Την ιστορία τους.Χάνουν την ταυτότητα τους,
Μια πόλη φανταστική.Που άμα τη μιλήσεις μια φορά καθώς την περπατάς,πάει την κουβαλάς παντοτινά μέσα σου. Άμα τη μιλήσεις σωστά.Και το σωστά, είναι μεγάλη λέξη.Σε το λέω εγώ που ακόμη το ψάχνω στα πιο αγαπημένα μου σοκάκια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου